Globalne kojarzenie oszczędzających i inwestorów ponad granicami państwowymi. Zasadniczo oznacza to kierowanie kapitału rozwiniętych rynków, które posiadają nadwyżki oszczędnościowe, na wschodzące rynki, które mają niedobory oszczędności i atrakcyjne możliwości inwestycji o wysokiej zyskowności. Choć transakcje międzypaństwowe są ogromnej wartości, a większość rynków państwowych otworzyła się już w większym stopniu na swobodny przepływ kapitału nie istnieje, przynajmniej na razie, coś takiego, jak jeden globalny rynek kapitałowy. Większość krajów inwestuje własne oszczędności. Stałe i wysokie deficyty handlowe finansowane przez długoterminowy kapitał, występują stosunkowo rzadko (kursy walutowe wykazują tendencje spadkowe przeciwdziałając deficytowi). Godnym uwagi wyjątkiem jest przypadek Chin, które odnotowały znaczące (ponad 1 bilion dolarów w 2007 roku) nadwyżki dewizowe w ramach kontrowersyjnej polityki utrzymania konkurencyjności (ze względu na zatrudnienie wewnętrzne) w handlu zagranicznym. Skutek jest taki, że wschodzący chiński rynek finansuje deficyt bogatszych i lepiej rozwiniętych gospodarek, np. Stanów Zjednoczonych. Rynki kapitałowe są globalne w tym sensie, że szybko wykorzystują międzynarodowe okazje spekulacyjne.
