Obligacja jest dłużnym instrumentem finansowym. Na tej podstawie emitent (dłużnik) zaciąga zobowiązanie (dług) wobec obligatariusza (właściciela obligacji) na określony czas, wypłacając mu w zamian wynagrodzenie (odsetki). Zgodnie z polskim prawem emitent obligacji jest odpowiedzialny za zobowiązania zaciągnięte przez nie wraz ze wszystkimi jego aktywami.
Najbardziej znane na rynku są obligacje skarbowe, tj. wyemitowane przez Skarb Państwa. Duże miasta, samorządy, instytucje finansowe i przedsiębiorstwa również korzystają z tej metody pozyskiwania pieniędzy.
Ze względu na sposób określania zysku i jego wypłaty obligacje można podzielić na trzy podstawowe kategorie:
- o stałym oprocentowaniu: oprocentowanie nie zmienia się, dopóki nie zostanie wykupione, jest wypłacane w z góry określony sposób, np. kwartalne lub roczne;
- o zmiennym oprocentowaniu: oprocentowanie zależy od konkretnego wskaźnika w okresie poprzedzającym wypłatę odsetek, np. kwartalne lub roczne o stopie inflacji, stopach zwrotu z bonów skarbowych lub innych stopach stałych;
- zerokuponowe: odsetki nie są płacone, a obligacje są sprzedawane po cenie niższej niż wartość nominalna, po której są wykupione, np. obligacja zostaje sprzedana za 90 000 PLN, a po roku zostaje wykupiona za 100 000 PLN.
Obligacje są najpopularniejszym instrumentem dłużnym, w który inwestują fundusze inwestycyjne. Jeśli stanowią one dominujący element depozytów, fundusz jest klasyfikowany jako obligatoryjny lub dług.
