Połączenie dwóch lub więcej jednostek gospodarczych w jedno przedsiębiorstwo. Skutkiem tego jest złączenie odrębnych spółek w zupełnie nową jednostkę. Najczęstszym powodem fuzji jest chęć szybszego wzrostu, wykorzystania korzyści skali lub uzyskania synergii (mniej niewinnym motywem może być chęć zwiększenia siły rynkowej poprzez zmniejszej konkurencji). Z każdym przypadkiem fuzji wiąże się szereg następujących podstawowych kwestii:
Łączenie się podmiotów jest powszechnie spotykaną strategiczną reakcją na postępującą globalizację i deregulację. Choć ma ono swoje zalety, patrząc na fuzje różnych przedsiębiorstw z perspektywy czasu, można powiedzieć, że powodzenie takiego kroku pod względem pomnażania wartości dla akcjonariuszy jest trudne do przewidzenia. Należy pamiętać, że przejęcie kontroli nad inną spółką nie jest fuzją per se. Przejęcie to wstępny etap fuzji (która obejmuje integrację strategiczną, operacyjną i kierowniczą). Dość przewrotnie w języku finansów korporacyjnych mówi się zwykle o „fuzjach i przejęciach”, jakby to było w innej kolejności. Pomimo tego rozróżnienia, poprzez wymaganie konsolidacji kontrolowanych spółek zależnych, standardy rachunkowości traktują spółkę zależną tak, jakby przeszła fuzję ze spółką-matką.
Fuzja prosta ze spółką zależną
Sposób na zakup spółki. Spółka przejmowana łączy się ze spółką zależną nabywcy i jest rozwiązywana. Akcje udziałowców spółki przejmowanej są wymieniane na gotówkę, nieruchomości lub zapasy spółki zależnej. Przynosi to taki sam rezultat, jak zwykła fuzja, z tym wyjątkiem, że spółka przejmowana przez połączenie ze spół- ką zależną, sama staje się jej częścią. Główną zaletą takiej formy fuzji jest fakt, że zobowiązania spółki przejmowanej nie stają się zobowiązaniami nabywcy.
Fuzje i przejęcia
Określenie M & A pochodzi od „mergers & acquisitions”. Zobacz hasło nabycie przedsiębiorstwa, rozliczanie w rachunkowości oraz hasło rachunkowość fuzji jednostek gospodarczych w Kompendium terminów z zakresu rachunkowości po polsku i angielsku.
