Koszt kapitału skorygowany o ryzyko to koszt kapitału obliczony przy uwzględnieniu ponoszonego przez przedsiębiorstwo ryzyka. Ryzyko takie wynikać może ze wskaźnika dźwigni operacyjnej (fluktuacji wyniku finansowego na działalności operacyjnej) i/lub wskaźnika dźwigni finansowej (fluktuacji wyniku finansowego netto). Intuicyjny zdrowy rozsądek może podpowiadać, że mocno zadłużona jednostka gospodarcza w niestabilnej branży powinna charakteryzować się wysokim kosztem kapitału. W związku z tym akcjonariusze będą oczekiwać wyższego zwrotu i wyższych cen akcji.
Współczesne teorie finansowe w znacznym stopniu jednak to kwestionują. Modigliani i Miller udowadniają, że dźwignia, przy pewnych założeniach, nie wpływa na wartość jednostki. Według modelu wyceny aktywów kapitałowych na efektywnych rynkach kapitałowych ryzyko wiążące się z poszczególnymi spółkami znika wraz z dywersyfikacją portfela. Oznacza to, że podejmowanie ryzyka wiążącego się z konkretną firmą (na jej rynkach lub w odniesieniu do jej produktów) jest mniej istotne niż zmienność jej zysków, mierzona przez współczynnik beta, w relacji do rynku giełdowego. Pojęcie „kosztu kapitału skorygowanego o ryzyko” ma znaczenie w przypadku małych i średnich przedsiębiorstw, których akcje nie znajdują się w obrocie. Przedsię- biorcy i kapitaliści spekulacyjni oczekują zwykle wysokich zwrotów. Kredytodawcy naliczają również wysokie odsetki, aby skompensować sobie wysokie ryzyko i wyższe koszty obsługi małych kredytów.
