Szwindel jest to zręcznie zamaskowane oszustwa, skłaniające łatwowiernych inwestorów lub kredytodawców do udzielenia jednostce wsparcia finansowego. Wykorzystują one tak nieuchwytne metody, że przez pewien czas są nie do wykrycia dla audytu i regulatorów. Klasyczny przykład szwindlu stanowi piramida Ponziego, zwana również piramidą finansową.
Szwindle są często specjalnie tak pomyślane, aby oszukać biegłego rewidenta i wszystkich wykazujących czujność. W latach 30. XX wieku ofiarą oszustwa padła firma audytorska, akceptując fałszywą deklarację zarządu odnośnie do towarów składowanych w magazynie poza terenem przedsiębiorstwa. Od tamtej pory ogólnie przyjęte zasady rachunkowości wymagają sprawdzenia realnego istnienia zapasów. Innym osławionym przykładem zmylenia biegłego rewidenta był przypadek „wielkiego szwindlu z olejem sałatkowym” w latach 50. XX wieku.
Oszust wykorzystał kwity składowe do ustanowienia zastawu na oleju roślinnym, który miał stanowić zabezpieczenie dla zaciągniętych kredytów bankowych. Olej był rzekomo składowany w ogromnych cysternach, faktycznie jednak wypełniał on jedynie ukryty przewód, podczas gdy reszta cysterny zawierała wodę. Rewident badający głębokość oleju za pomocą pręta pomiarowego był przekonany, że cysterna zawiera miliony jego litrów, podczas gdy w rzeczywistości było ich zaledwie kilkaset. Możliwość istnienia zmowy w zarządzie w celu zmylenia osób spoza przedsiębiorstwa to jeden z powodów, dla których rewidenci zastrzegają w opinii z badania sprawozdania finansowego, że badanie nie gwarantuje pewności w razie oszustwa.
