Sprawozdanie z wartości dodanej
Tradycyjny rachunek zysków i strat przegrupowany w celu pokazania różnych źródeł „wartości dodanej”, czyli wkładu wniesionego przez strony materialnie zainteresowane wynikami przedsiębiorstwa. Wartość dodaną definiuje się jako koszt dla przedsiębiorstwa.
Sprawozdania z wartości dodanej stały się przedmiotem zainteresowania w latach 70. w Wielkiej Brytanii, po opublikowaniu przez organizację zawodową zrzeszającą biegłych rewidentów The Corporate Report (Raportu o przedsiębiorstwach opracowany przez Komitet ds. Standardów Rachunkowości, 1975). Pierwotnym celem tych sprawozdań była poprawa relacji między pracownikami, menedżerami i akcjonariuszami w okresie inflacji, obfitującym w spory. Liczono na to, że przedstawienie pracowników jako części zespołu (a nie jako kosztów) poprawi lojalność personelu. Ze sprawozdaniami z warto- ści dodanej wiąże się jednak szereg problemów, z których najbardziej podstawowym jest kwestia klasyfikacji pozycji. Wadą znacznie poważniejszą, która zdecydowanie ograniczyła początkową popularność tych sprawozdań, było deprecjonowanie roli rachunkowości finansowej. Zamiast skupiać się na rozliczaniu z odpowiedzialności, sprawozdania z wartości dodanej stawały się wprawkami w kształtowaniu pozytywnego wizerunku publicznego. W gospodarkach konkurencyjnych osoby zaangażowane w działalność przedsiębiorstwa niekoniecznie muszą reprezentować te same interesy, aby tworzyć zgrany zespół. Z perspektywy właścicieli konkurują one ze sobą w grze o zerowej sumie wyników. Konkurencja taka jest zdrowa, i jako taka powinna być jawnie uznana.
