Bank inwestycyjny jest to bank biznesowy koncentrujący się na pośrednictwie w postaci gwarantowania emisji, obrotu papierami wartościowymi (w roli animatora rynku – dostarczyciela krótkoterminowej płynności – lub prowadząc obrót na własny rachunek), na zarządzaniu aktywami i doradztwie (np. w sprawach fuzji i przejęć, prywatyzacji itp.). Sztandarowym przykładem banku inwestycyjnego jest amerykański Goldman Sachs, instytucja z Wall Street. Rozróżnienie pomiędzy „ekskluzywnym” bankiem inwestycyjnym a „zwykłym” bankiem komercyjnym ma charakter częściowo normatywny (instytucje nadzoru dążą do ich rozróżnienia w celu uniknięcia konfliktu interesów oraz dywersyfikacji ryzyka biznesowego), częściowo zaś faktyczny (banki komercyjne działają na rynku niepłynnych aktywów o określonych terminach zapadalności, podczas gdy banki inwestycyjne zajmują się transakcyjnym, bezosobowym obrotem rynkowym). Zobacz także bankowość inwestycyjna.
Fundamentalną różnicę stanowi fakt, że bank inwestycyjny nie jest finansowany zobowiązaniami w postaci depozytów klientów, które stanowią część podaży pieniądza. Rozróżnienie to traci sens w przypadku banku uniwersalnego, dostarczającego kapitału poprzez szerokie spektrum produktów, od krótkoterminowego kredytu po zwiększenie funduszy własnych klienta. Siły deregulacji i tendencja do zwiększania przepływów funduszy z pominięciem pośrednictwa bankowego powodują odwrót banków komercyjnych od kurczącej się bazy pożyczkobiorców (będącej tradycyjną podstawą ich działalności) w stronę bankowości inwestycyjnej. Ponieważ banki inwestycyjne nie przyjmują depozytów, podlegały one mniej ścisłej regulacji i zasadniczo nie dotyczyła ich doktryna „zbyt wielki, by upaść”. Po kryzysie kredytowym lat 2007–2009 i naukach płynących z upadku Lehman Brothers banki inwestycyjne uważa się za „zbyt uwikłane w zależności, by upaść”.
Jak działa Bank Inwestycyjny
Pion doradczy banku inwestycyjnego (IB) otrzymuje wynagrodzenie za swoje usługi, natomiast pion obrotu osiąga zysk lub stratę w oparciu o swoje wyniki rynkowe. Specjaliści, którzy pracują w bankach inwestycyjnych, mogą pracować jako doradcy finansowi, handlowcy lub handlowcy. Kariera w bankowości inwestycyjnej może być bardzo lukratywna, ale zazwyczaj wiąże się z długimi godzinami pracy i znacznym stresem.
Banki inwestycyjne są najbardziej znane ze swojej pracy jako pośrednicy finansowi. Oznacza to, że pomagają one korporacjom emitować nowe akcje w pierwszej ofercie publicznej (IPO) lub ofercie kontynuowanej. Pomagają również korporacjom uzyskać finansowanie dłużne poprzez znalezienie inwestorów dla obligacji korporacyjnych. Rola banku inwestycyjnego rozpoczyna się od doradztwa przed emisją i jest kontynuowana po dystrybucji papierów wartościowych w formie doradztwa. Bank inwestycyjny będzie również badał sprawozdania finansowe spółki pod kątem prawidłowości i publikował prospekt wyjaśniający ofertę dla inwestorów przed udostępnieniem papierów wartościowych do nabycia.
Klientami banków inwestycyjnych są korporacje, fundusze emerytalne, inne instytucje finansowe, rządy i fundusze hedgingowe. Wielkość jest aktywem dla banków inwestycyjnych. Im więcej powiązań bank posiada na rynku, tym większe jest prawdopodobieństwo osiągnięcia zysku poprzez kojarzenie kupujących i sprzedających, zwłaszcza w przypadku unikalnych transakcji. Największe banki inwestycyjne mają klientów na całym świecie.
Rodzaje działalności Banku Inwestycyjnego
Doradcy finansowi
Jako doradca finansowy dużych inwestorów instytucjonalnych, zadaniem banku inwestycyjnego jest pełnienie roli zaufanego partnera, który zapewnia strategiczne doradztwo w różnych kwestiach finansowych. Misję tę realizują poprzez połączenie dogłębnego zrozumienia celów swoich klientów, branży i rynków światowych z wizją strategiczną, przeszkoloną w dostrzeganiu i ocenie krótko- i długoterminowych możliwości i wyzwań stojących przed ich klientami.
Fuzje i przejęcia (Mergers and Acquisitions)
Obsługa fuzji i przejęć jest kluczowym elementem pracy banku inwestycyjnego. Głównym wkładem banku inwestycyjnego w fuzję lub przejęcie jest ocena wartości ewentualnego przejęcia i pomoc stronom w uzyskaniu godziwej ceny. Bank inwestycyjny pomaga również w uporządkowaniu i ułatwieniu przejęcia, tak aby transakcja przebiegała jak najsprawniej.
Badania
Piony badawcze banków inwestycyjnych dokonują przeglądu firm i raportów autorskich na temat ich perspektyw, często z ratingami „kupuj”, „trzymaj” lub „sprzedaj”. Choć badania mogą same w sobie nie generować przychodów, wynikająca z nich wiedza jest wykorzystywana do wspomagania handlowców i sprzedaży. Bankierzy inwestycyjni otrzymują natomiast reklamę dla swoich klientów. Badania zapewniają również doradztwo inwestycyjne dla klientów zewnętrznych w nadziei, że klienci ci skorzystają z ich porad i zrealizują transakcję za pośrednictwem trading desk banku, co przyniesie im dochód. Badania pozwalają utrzymać instytucjonalną wiedzę banku inwestycyjnego na temat badań kredytowych, badań stałych dochodów, badań makroekonomicznych i analiz ilościowych, które są wykorzystywane wewnętrznie i zewnętrznie do doradzania klientom.
Krytyka banków inwestycyjnych
Ponieważ banki inwestycyjne mają klientów zewnętrznych, ale prowadzą również działalność handlową na własnych rachunkach, konflikt interesów może wystąpić, jeśli działy doradcze i handlowe nie zachowają niezależności. Dlatego też większość banków inwestycyjnych musi utrzymywać tzw. chiński mur. Mur ten jest przenośną barierą pomiędzy dwoma oddziałami bankowości inwestycyjnej, która pomaga zapobiegać dzieleniu się informacjami, które pozwoliłyby jednej lub drugiej stronie nieuczciwie czerpać zyski.
8.1% – Udziały w rynku światowym, które JPMorgan Chase posiadał w 2018 roku na podstawie dochodów z bankowości inwestycyjnej w wysokości 6,9 mld dolarów, według Wall Street Journal.
Znane Banki Inwestycyjne
Najbardziej znane banki inwestycyjne to Barclays, Bank of America, Citibank, Goldman Sachs, Credit Suisse, Deutsche Bank, JP Morgan, Lazard, Morgan Stanley, Salomon Brothers, UBS.
