Klasa inwestycyjna
Ocena wiarygodności kredytowej określająca ją na odpowiednio wysokim poziomie, kwalifikująca obligacje jako odpowiednie dla konserwatywnych i ostrożnych inwestorów, zwykle inwestorów instytucjonalnych, takich jak fundusze emerytalne i firmy ubezpieczeniowe.
Najpowszechniejszą oceną jest „Baa3” (Moody’s), „BBB-„ (Standard & Poor’s) oraz „BBB-” (Fitch). Klasyfikowane jako odpowiednie są wyłącznie papiery dłużne z co najmniej tak wysokim ratingiem. W większości krajów regulatorzy rynków kapitałowych jasno określają, że instytucje finansowe podlegające regulacjom powinny trzymać w swoich portfelach tylko instrumenty dłużne klasy inwestycyjnej. Jeśli instrument zostanie zdegradowany do statusu „klasy nieinwestycyjnej”, jego cena często dramatycznie spada, ponieważ instytucje rzucają na rynek posiadane pakiety tych papierów.
klasa spekulacyjna
Rating, który wskazuje na dużą liczbę wątpliwości co do zdolności przedsiębiorstwa do spłaty zadłużenia. Choć może nie dochodzić do naruszenia warunków umowy, wyniki działalności firmy są słabe i można spodziewać się niedoborów w przepływach środków pieniężnych. Przeciwieństwo klasy inwestycyjnej.
