Zbyt powiązani, by upaść
Podejście, według którego nowoczesne rynki finansowe oraz instytucje są tak z sobą połą- czone poprzez wzajemne relacje, takie jak instrumenty pochodne oraz rozliczenia, że dopuszczenie do upadku któregoś z ważnych członków systemu byłoby niebezpieczne dla całego systemu. Taka filozofia jest odmianą doktryny „zbyt duży, by upaść”,według której upadek dużej firmy miałby tak poważne skutki gospodarcze, iż rząd powinien temu zapobiec. Doktryna ta była stosowana w przypadku banków komercyjnych gromadzących depozyty (patrz Kompendium terminów bankowych po polsku i angielsku). Gdyby stosować się do tej logiki, należałoby ją rozszerzyć poza granice sektora bankowego i rządy musiałyby być przygotowane na ratowanie każdego silnie powiązanego dużego gracza na rynku finansowym, nie tylko banków. Logika tego argumentu została przywołana w 2008 roku, kiedy System Rezerwy Federalnej USA podtrzymał 30-miliardowym poręczeniem złych długów uratowanie przez P. Morgan Chase banku inwestycyjnego Bear Stearns. Rozciągnięcie publicznej siatki ochronnej nad nieudanymi przedsięwzięciami zakwestionowało doktrynę o prawie do upadku istniejącą na wolnym rynku.
