Ład korporacyjny to stosowane przez radę nadzorczą (board of directors – w krajach anglosaskich; supervisory board – w innych krajach Europy) mechanizmy monitorowania i kontroli w celu zapewnienia, że przedsiębiorstwo jest prowadzone prawidłowo i zgodnie z interesami akcjonariuszy. „Prawidłowość” prowadzenia przedsiębiorstwa mierzona jest za pomocą poniższych kluczowych kryteriów oceny wyników:
- zgodność z przepisami prawa i innymi uregulowaniami
- prawidłowe regulowanie zobowiązań z tytułu podatku dochodowego i składek na ubezpieczenie społeczne,
- planowanie strategiczne, konkurencyjność, rentowność i wzrost,
- odpowiedzialność i sposób wynagradzania zarządu,
- pełne i rzetelne ujawnianie wyników finansowych,
- etyka zawodowa i odpowiedzialność społeczna,
- ostrożność i zarządzanie ryzykiem.
Kluczowym elementem ładu korporacyjnego jest uznanie faktu, że z zarządzaniem przedsiębiorstwem nieodłącznie wiąże się problem konfliktu w stosunkach agencyjnych. Problem ten powinien być rozwiązany za pomocą swoistej struktury kontroli i równowagi cechującej silną radę nadzorczą. Aby nadzór nad przedsię- biorstwem był skuteczny, rada musi się składać z efektywnie działających członków, najlepiej posiadających określone predyspozycje. Patrz tabela na s. 247. Znaczenie ładu korporacyjnego istotnie wzrasta, w miarę jak rośnie liczba akcjonariuszy i innych interesariuszy. Przyczyniają się do tego także rynki kapitałowe, wymagając zarówno powiększania wartości dla akcjonariuszy, jak i przestrzegania zasad przejrzystości. Amerykańska Ustawa o odpowiedzialności korporacyjnej SOX (Sarbanes-Oxley Act) miała za zadanie określić lepsze praktyki nadzoru właścicielskiego, np. stworzenie niezależnych komitetów audytu obejmujących doświadczonych i wykwalifikowanych specjalistów ds. finansów. Dobry nadzór zapewnia powodzenie w prowadzeniu interesów. Jest on szczególnie ważny w bankach, na których ciążą obowiązki instytucji zaufania publicznego.
