Architektura finansowania (żargon)
Świadoma konstrukcja sytemu finansowego umożliwiająca jego efektywne i bezpieczne działanie. Na rynku krajowym projekt taki może zwierać konkurencyjny przemysł działający w ramach rygorystycznych regulacji bankowych i chroniony siatką zabezpieczeń (ubezpieczenie depozytowe i pożyczkodawca ostatniej szansy). System może mieć różną konfigurację. Może akceptować lub nie grupy finansowo-przemysłowe. Może zezwalać lub nie na zagranicznego właściciela instytucji finansowych. Może wspierać działania instytucji państwowych lub lokalnych. Bez względu na to, jaka jest konstrukcja, ma służyć realizacji określonych celów polityki publicznej. Określenie „architektura finansowania” jest powszechnie stosowane w kontekście globalizacji dla podkreślenia braku spójnej lub solidnej globalnej struktury. Pod koniec XIX wieku parytet złota był bliski pełnienia takiej roli. Obecnie, świat opiera się na siatce instytucji (np. Międzynarodowy Fundusz Walutowy, Basle Committee, rządowa pomoc). Przynajmniej struktura ta ciągle jeszcze żyje pomimo kilku poważnych zawirowań, co jednak, jeśli przyjdzie prawdziwy podmuch?
